Edyta Kowalska — kobieta pełna pasji, zaangażowania. Uwielbia wszystkie
zwierzęta i pomaga tym, którym jest w stanie pomóc. Autorka dwóch
cudownych i wyjątkowych książek:
Ścieżki życiaOpis wydawcy
Każda z nas wybiera ścieżki, którymi idzie przez życie. Nie zawsze są one proste i usłane płatkami róż. Czasem trzeba zawrócić, żeby móc iść dalej…
Ścieżki życia to lektura łatwa i przyjemna, odpowiednia na letnie wieczory lub urlopową beztroskę.
Dla bohaterki, niekochanej i niedocenianej przez męża, codzienność to zmaganie się z nieakceptowanym przez nią zachowaniem mężczyzny, który najwyraźniej wikła się w kolejne romanse. Poznajemy ją na etapie, kiedy złość na niego wyparta została przez obojętność. A od tego już tylko krok do rozwodu. Julia, trzydziestokilkuletnia bibliotekarka z lekką nadwagą, rozpoczyna kolejny etap życia, którego głównymi atrakcjami są książki i przygarnięty kot. Na szczęście Julia ma też wspaniałych przyjaciół, na których zawsze może liczyć – rodzinę Malickich, zwariowaną koleżankę z pracy – Anię i uroczego sąsiada – pana Antoniego. Dzięki nim życie Julii jest pełne niesamowitych i zabawnych zdarzeń.
Za co kochamy romanse i opowieści o szczęściu? Za przystojnych, czułych, opiekuńczych mężczyzn, ubóstwiających swe wybranki i będących wiernymi im aż do grobowej deski. Za dobre, lekko zakompleksione kobiety, skrzywdzone przez los, które nagle odnajdują sens życia i obdarzają drzemiącymi w nich pokładami miłości cały świat. Za humor i lekkość. I wszystko to w Ścieżkach życia odnajdziemy.
Ścieżki przeszłosći
Opis wydawcy
Weronka ma trzynaście lat, kiedy wybucha II wojna światowa. Jej życie diametralnie się zmienia, gdy pewnej nocy pod dom dziewczyny przyjeżdżają niemieccy żołnierze. Od tej chwili Weronka musi stawić czoła przeciwnościom losu. Ponad siedemdziesiąt lat później jej wnuczka otrzymuje list z Danii. Co takiego wydarzyło się w życiu Weronki? Czy Julia pozna tajemnice swojej babci? Ścieżki przeszłości to opowieść o tym, jak kruche i złudne potrafi być szczęście oraz o tym, że przeszłość zatacza kręgi, z którymi wcześniej czy później musimy się zmierzyć.
Oddaję głos autorce:
Książki czytam odkąd pamiętam, są one dla mnie najlepszą odskocznią od codzienności i podróżą w nieznane. Pamiętam, że bardzo lubiłam pozycje pani Małgorzaty Musierowicz, a Godzina pąsowej róży Marii Kruger jest jedną z moich ulubionych pozycji do dziś. Potem jednak zaczęłam czytać książki zagranicznych autorów. Wharton, King, Cohen, Koontz, Sparks, Brown to byli moi ulubieni pisarze i właśnie w ich powieściach się zaczytywałam. Dopiero niedawno odkryłam na nowo polskich pisarzy i przyznam, że bardzo się z tego cieszę.
Ponieważ lubię książki kryminalne i sensacyjne, chciałabym Wam polecić książki o tej właśnie tematyce.
Moim wielkim odkryciem jest młoda, pisząca od niedawna, ale mająca już na swoim kącie osiem pozycji pisarka - Katarzyna Puzyńska. Jej sagę o Lipowie rozpoczyna książka pt. Motylek. Wszystkie kolejne opowiadają inną historię, ale łączy je wątek obyczajowy, którego bohaterami są policjanci z Lipowa oraz ich życiowe perypetie. Historia każdej zbrodni ma swoją tajemnicę w przeszłości i aby ją rozwiązać oraz zrozumieć trzeba dotrzeć do sekretów sprzed lat. Książki są tak skonstruowane, że właściwie do końca nie wiadomo, kto jest sprawcą. Czyta się je jednym tchem i nie ma ochoty na odłożenie choć na chwilę. Zapamiętany cytat: „Nigdy nie wiemy wszystkiego o drugim człowieku” (Więcej czerwieni).
Kolejną autorką lubianych przeze mnie kryminałów jest pani Hanna Greń. Pierwsza z jej książek Cień sprzedawcy snów okazała się dla mnie strzałem w dziesiątkę, a kolejne: Cynamonowe dziewczyny oraz Otulone ciemnością tylko potwierdziły moje odczucia. To bardzo dobre i dopracowane w szczególe kryminały, choć podobnie jak u Puzyńskie, dużą rolę odgrywa tu życie prywatne bohaterów. Mamy tu więc i miłość, i przyjaźń, i humor, ale przede wszystkim - seryjnego mordercę i zagadkę do rozwiązania. Zapamiętany cytat: „Zło nie zawsze jest ciemnością. Czasem potrafi ukryć się pod postacią światła. Wówczas należy zacząć się bać” (Cynamonowe dziewczyny). Mam nadzieję, że wkrótce uda mi się przeczytać pozostałe książki pani Hanny.
Chciałabym jeszcze wspomnieć o książkach Alka Rogozińskiego. To komedie kryminalne, które zachwyciły mnie swoim prostym językiem, ciekawą intrygą, ale przede wszystkim humorem. Szczególnie ujęła mnie pozycja Jak cię zabić, kochanie?. To świetnie wymyślona i opisana intryga, właściwie komedia omyłek, która rozbawiła mnie do łez. Polecam ją wszystkim, którzy mają chandrę i szukają czegoś na poprawę humoru. Zapamiętany cytat: „Faktycznie, po co człowiekowi te wszystkie drugie połówki jabłka i bratnie dusze, które potem okazują się lekko nadgniłe i bratnie dla wszystkich, tylko nie dla nas? Same tylko z nimi zgryzoty”(Jak cię zabić, kochanie?)
Ścieżki życiaOpis wydawcy
Każda z nas wybiera ścieżki, którymi idzie przez życie. Nie zawsze są one proste i usłane płatkami róż. Czasem trzeba zawrócić, żeby móc iść dalej…
Ścieżki życia to lektura łatwa i przyjemna, odpowiednia na letnie wieczory lub urlopową beztroskę.
Dla bohaterki, niekochanej i niedocenianej przez męża, codzienność to zmaganie się z nieakceptowanym przez nią zachowaniem mężczyzny, który najwyraźniej wikła się w kolejne romanse. Poznajemy ją na etapie, kiedy złość na niego wyparta została przez obojętność. A od tego już tylko krok do rozwodu. Julia, trzydziestokilkuletnia bibliotekarka z lekką nadwagą, rozpoczyna kolejny etap życia, którego głównymi atrakcjami są książki i przygarnięty kot. Na szczęście Julia ma też wspaniałych przyjaciół, na których zawsze może liczyć – rodzinę Malickich, zwariowaną koleżankę z pracy – Anię i uroczego sąsiada – pana Antoniego. Dzięki nim życie Julii jest pełne niesamowitych i zabawnych zdarzeń.
Za co kochamy romanse i opowieści o szczęściu? Za przystojnych, czułych, opiekuńczych mężczyzn, ubóstwiających swe wybranki i będących wiernymi im aż do grobowej deski. Za dobre, lekko zakompleksione kobiety, skrzywdzone przez los, które nagle odnajdują sens życia i obdarzają drzemiącymi w nich pokładami miłości cały świat. Za humor i lekkość. I wszystko to w Ścieżkach życia odnajdziemy.
Ścieżki przeszłosći
Opis wydawcy
Weronka ma trzynaście lat, kiedy wybucha II wojna światowa. Jej życie diametralnie się zmienia, gdy pewnej nocy pod dom dziewczyny przyjeżdżają niemieccy żołnierze. Od tej chwili Weronka musi stawić czoła przeciwnościom losu. Ponad siedemdziesiąt lat później jej wnuczka otrzymuje list z Danii. Co takiego wydarzyło się w życiu Weronki? Czy Julia pozna tajemnice swojej babci? Ścieżki przeszłości to opowieść o tym, jak kruche i złudne potrafi być szczęście oraz o tym, że przeszłość zatacza kręgi, z którymi wcześniej czy później musimy się zmierzyć.
Oddaję głos autorce:
Książki czytam odkąd pamiętam, są one dla mnie najlepszą odskocznią od codzienności i podróżą w nieznane. Pamiętam, że bardzo lubiłam pozycje pani Małgorzaty Musierowicz, a Godzina pąsowej róży Marii Kruger jest jedną z moich ulubionych pozycji do dziś. Potem jednak zaczęłam czytać książki zagranicznych autorów. Wharton, King, Cohen, Koontz, Sparks, Brown to byli moi ulubieni pisarze i właśnie w ich powieściach się zaczytywałam. Dopiero niedawno odkryłam na nowo polskich pisarzy i przyznam, że bardzo się z tego cieszę.
Ponieważ lubię książki kryminalne i sensacyjne, chciałabym Wam polecić książki o tej właśnie tematyce.
Moim wielkim odkryciem jest młoda, pisząca od niedawna, ale mająca już na swoim kącie osiem pozycji pisarka - Katarzyna Puzyńska. Jej sagę o Lipowie rozpoczyna książka pt. Motylek. Wszystkie kolejne opowiadają inną historię, ale łączy je wątek obyczajowy, którego bohaterami są policjanci z Lipowa oraz ich życiowe perypetie. Historia każdej zbrodni ma swoją tajemnicę w przeszłości i aby ją rozwiązać oraz zrozumieć trzeba dotrzeć do sekretów sprzed lat. Książki są tak skonstruowane, że właściwie do końca nie wiadomo, kto jest sprawcą. Czyta się je jednym tchem i nie ma ochoty na odłożenie choć na chwilę. Zapamiętany cytat: „Nigdy nie wiemy wszystkiego o drugim człowieku” (Więcej czerwieni).
Kolejną autorką lubianych przeze mnie kryminałów jest pani Hanna Greń. Pierwsza z jej książek Cień sprzedawcy snów okazała się dla mnie strzałem w dziesiątkę, a kolejne: Cynamonowe dziewczyny oraz Otulone ciemnością tylko potwierdziły moje odczucia. To bardzo dobre i dopracowane w szczególe kryminały, choć podobnie jak u Puzyńskie, dużą rolę odgrywa tu życie prywatne bohaterów. Mamy tu więc i miłość, i przyjaźń, i humor, ale przede wszystkim - seryjnego mordercę i zagadkę do rozwiązania. Zapamiętany cytat: „Zło nie zawsze jest ciemnością. Czasem potrafi ukryć się pod postacią światła. Wówczas należy zacząć się bać” (Cynamonowe dziewczyny). Mam nadzieję, że wkrótce uda mi się przeczytać pozostałe książki pani Hanny.
Chciałabym jeszcze wspomnieć o książkach Alka Rogozińskiego. To komedie kryminalne, które zachwyciły mnie swoim prostym językiem, ciekawą intrygą, ale przede wszystkim humorem. Szczególnie ujęła mnie pozycja Jak cię zabić, kochanie?. To świetnie wymyślona i opisana intryga, właściwie komedia omyłek, która rozbawiła mnie do łez. Polecam ją wszystkim, którzy mają chandrę i szukają czegoś na poprawę humoru. Zapamiętany cytat: „Faktycznie, po co człowiekowi te wszystkie drugie połówki jabłka i bratnie dusze, które potem okazują się lekko nadgniłe i bratnie dla wszystkich, tylko nie dla nas? Same tylko z nimi zgryzoty”(Jak cię zabić, kochanie?)
Zapraszam was serdecznie na fanpage autorki → Link
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz