Gabrynia to drugi tom rodzinnej Sagii, Bo trzeba żyć. To historia pełna rodzinnych dramatów, niesprawiedliwości wojennych czasów i decyzji, które mogę zniszczyć rodzinne więzi...
*Apolonia, wdowa i matka czwórki dzieci, mimo że wyszła po raz drugi za mąż, nie do końca czuje się szczęśliwa. Martwi się o swoje pociechy. Najstarsza i najzdolniejsza z nich Gabrynia odkrywa budzący się w niej erotyzm, przeżywa pierwszą miłość i pierwsze rozczarowania. Kończy szkołę i rozpoczyna pracę. Odnosi zawodowe sukcesy i poznaje mężczyznę swego życia. Gabrynia jest szczęśliwa i z ufnością patrzy w przyszłość, tym bardziej że marzenia się spełniają jedno po drugim.
Wybucha jednak wojna, która wywraca wszystko do góry nogami – nie tylko życie bohaterek, ale także ich poglądy na wiele spraw, nawet tak fundamentalnych jak dobro i zło.
Wojenny terror, codzienne życie pod okupacją niemiecką, ukrywanie młodej Żydówki, strach przed śmiercią – świat wokół się wali. Jednak... trzeba żyć.
Dla Gabryni i jej bliskich to czas wielkiej próby i niesamowitych zrządzeń losu.
Bo trzeba żyć jest powieścią o rodzinie, tożsamości i prawdziwej miłości. Fabuła tej sagi rodzinnej rozgrywa się na Podlasiu, a jej tło stanowią wielkie wydarzenia pierwszej połowy XX wieku – od wybuchu pierwszej wojny światowej aż po śmierć Stalina.*
Już po pierwszym tomie wiedziałam, że zaprzyjaźnię się z piórem Ewy Szymańskiej na długo. Autorka pisze w sposób prosty, łatwy, a jednak piękny i w wyjątkowy sposób przybliża nam niespokojny klimat pierwszej połowy XX wieku.
W tej historii widać, jakie było podejście do ludzi, ze schorzeniami umysłowymi. Widzimy jak żyło się Heli i jak trudno Apolonii było opiekować się córką, która w tamtych czasach była uważana za „opóźnioną umysłowo”.
Życie na wsi u podnóża drugiej wojny światowej, nie było łatwe. Jednak najgorsze miało dopiero nastąpić, krwawe żniwo wojna zebrała również tu na Podlasiu i nasza rodzina doświadczyła tego na własnej piersi. Moment ten wywołał we mnie wiele emocji, musiałam walczyć, żeby nie uronić łez... choć było to dla mnie trudne, zważywszy na moja wrażliwość.
Jednak poniekąd Gabrynia jest tutaj bohaterką grającą pierwsze skrzypce. Dostajemy jej pierwsze miłości i wielkie rozczarowania, z którymi trudno sobie poradzić. Czasami najbliżsi zadają nam cios w samo serce i trudno wybaczyć lekkomyślność i rzekłabym wręcz samolubność innych.
Gabrynia to wyjątkowa historia pełna rodzinnych trosk i problemów. To opowieść o życiu z całą jego goryczą przełamaną chwilami słodkości — lekko napisana, acz pełna emocji i ludzkich dramatów. Polecam z całego seria zarówno tę część, jak i pierwszy tom.
Ewa Szymańska
Wydawnictwo: Szara Godzina
Cykl: Bo trzeba żyć (tom 2)
powieść historyczna obyczajowa
Data wydania:
2020-02-05
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz