Cykl: Trylogia z komisarzem Forstem
Autor: Remigiusz Mróz
Wydawnictwo: Fillia
Data wydanie: sierpień 2015 r.
Gatunek: kryminał/sensacja
Liczba stron: 480
Ocena: 5/6 (rewelacyjne)
Jest to moje kolejne już spotkanie z polskim autorem kryminałów. Dwa poprzednie były niezwykle udane. Teraz jednak sięgam po inną trylogię. Jakie tym razem zrobi na mnie wrażenie książka Remigiusza Mroza?
Na Giewoncie zostaje znalezione, przywieszone do krzyża, ciało mężczyzny. Jest to niezwykle makabryczny widok. Tę niezwykłą sprawę ma poprowadzić komisarz Forst. Jednak szybko zostaje od niej oddelegowany, z nieznanych przyczyn. Postanawia prowadzić prywatne śledztwo wraz z dziennikarką Olgą Szrebską. Będziecie w szoku, do jakich miejsc zaprowadzi ich ta zagadka...
Do tej książki ciągnęło mnie już od dawna. Sam opis jest mocno zachęcający. Osobiście lubię takie krwawe i brutalne kryminały. Zacznę jednak od początku, czyli od postaci. Wiktor Forst to mężczyzna w sile wieku, łamacz damskich serc. Jest to postać, którą wbrew wszystkiemu można polubić i zaakceptować. Muszę jednak przyznać, że odrobinę zabrakło mi jego minimalnej głębszej analizy. Nie jest to może znaczący szczegół, ale ja jestem takim czytelnikiem, który lubi mieć jasno zobrazowaną przeszłość bohaterów. Tego mi tutaj odrobinę zabrakło, ale nie rzutuje to na fabule, która mnie wciągnęła i pochłonęła bez reszty. Wracając do Forsta, podobało mi się w nim jego determinacja, dążenie do celu i niezwykła siła, nie tylko ta fizyczna. Ta postać wzbudziła we mnie skrajnie różne emocje, mimo tego, że miała drobną niedociągnięcie w podstawach, to i tak była w stanie go polubić w pewnym sensie. Podobało mi się, że autor wykreował tę postać jako czarno - białą istotę. Nie brakuje mu wad, ale posiada też zalety. Przywodził mi na myśl, prawdziwego twardego amerykańskiego policjanta (bo w Polsce chyba takich nie mamy). Z kolei Olga jest jedną wielką zagadką, nie tylko dla mnie, ale i dla samego Forsta. Właściwie nie wiemy o niej nic, poza tym, że jest dziennikarką telewizyjną.
,,- No? Mów, Edmund. Masz jakąś koncepcję?- Być może.- A ja być może noszę w dupie noże - odparł nadinspektor."
Ekspozycja to książka pełna akcji, niemalże na każdej stronie dzieje się coś ważnego, a czytelnik nie ma ani chwili wytchnienia. Zostałam wciągnięta w wir wydarzeń, dałam się ponieść i odnalazłam idealnie w tej historii. Autor połączył ze sobą mnóstwo wątków, zasiał w czytelniku wiele niepewności. Pokazał sprawy, o których się nie mówi. Bardzo podobało mi się wplecenie w fabułę wątków historycznych, które zostały wpasowane w taki sposób, że budzą grozę. Remigiusz Mróz idealnie połączył fikcję z rzeczywistym światem, miałam wrażenie, że czytam książkę opartą na faktach. Zagadka, jaką skonstruował, jest niezwykle przemyślana i dopracowana. Nie ma mowy o nieścisłościach, pewne sprawy nie zostały zamknięte, a zakończenie zasiało w czytelniku ponownie niepokój. No oczywiście zakończenie! To jeden z tych finiszy, na który chce się tylko przeklinać i wcale nie dlatego, że było źle... o wręcz przeciwnie, było mocne i całkowicie nieprzewidywalne! Czekam z niecierpliwością, aż w moje ręce wpadnie drugi (i trzeci) tom cyklu.
Ta książka diametralnie różni się od poprzednich czytanych przeze mnie lektur Mroza. Tutaj dostajemy mnóstwo zagadek, wiele krwawych scen i sugestywnych opisów. Właśnie to lubię w kryminałach. Za sprostaniu temu wymaganiu autor dostaje ode mnie wielkiego plusa. Uważam, że takie właśnie mają być książki sensacyjne, pełne akcji i krwawych momentów, a nie pełno opisów zapychaczy i wszelkiego rodzaju miziania czytelników nic nieznaczącymi faktami.
Ekspozycja to bardzo dobra, mroczna i trzymająca w napięciu proza. Potrafi zaskoczyć, zachwycić i wzbudzić w czytelniku wiele skrajnych emocji. Nie sposób o niej zapomnieć. Polecam wszystkim wielbicielom sensacji. Polska powinna być dumna z takiego autora, jakim jest Remigiusz Mróz!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz